معناى «سوره» را مىدانید، هر قطعهاى از آیات قرآن که با یک «بسم الله» شروع مىشود و بعد پایان مىپذیرد به طورى که بعد از آن، «بسم الله» دیگرى هست، این قطعه را «سوره» مىگویند.
قرآن از کتابهایى است که فصل، باب و بخش ندارد ولى قطعه قطعه شدنش به صورت سوره سوره بودن است و هر سوره با یک «بسم الله» آغاز مىشود و «بسم الله» آغاز قطعه بعد نشان دهنده پایان سوره قبلى است و مىگویند کلمه «سوره» از همان مادهاى است که کلمه «سور» وضع شده است.در زبان عرب آن حصارى را که دور شهرها مىکشیدند که یک شهر را در داخل خودش قرار مىداد و یک حائطى بود-یعنى یک دیوارى بود-که بر تمام شهر یا قصبه و یا ده احاطه داشت، سور مىگفتند، «سور البلد» دیوار مرتفعى بود که دور یک شهر مىکشیدند.کانه هر سورهاى در داخل یک حصار قرار گرفته است، از این جهتبه آن «سوره» مىگویند.قرآن را هم خود پیغمبر سوره سوره کرده است نه اینکه بعد مسلمین آن را سوره سوره کرده باشند.از اولى که قرآن نازل شد، به صورت سوره سوره نازل شد.